सध्याच्या परिस्थितीचं गांभीर्य न ओळखता नियम धुडकावून लावत बेदरकारपणे काहीजण मोकाट वावरत आहेत.. स्वत:चा व इतरांचाही जीव धोक्यात घालत आहेत. ते आता थांबायला हवं... नाहीतर विनाश अटळ आहे. मित्रहो, थोडं थांबूया... उंबरठ्याच्या आत शांतपणे बसूया, बालपणीच्या सुरम्य काळात मनानं मनसोक्त बागडून सुख लुटून आणूया, आपल्या मुलांना आपल्या काळचं फक्त तोंडी वर्णन सांगायचो ते दूरदर्शनच्या माध्यमातून का होईना पुन्हा अनुभवूया.. त्यातल्या निरागसतेची मुलांनाही ओळख करून देऊया... गेलाबाजार आपण तरी स्वस्थ चित्त होऊया. ही मातृभूमी दुसरं काय मागतेय आपल्याकडे!?... आपण सुखानं, स्वस्थतेत चार भिंतीत उंबरठ्याच्या आत काही दिवस घालवणंच ना?.. तेवढं करूया! घरात जे काही असेल त्यात भागवूया.. बाहेर पडणं पूर्ण टाळूया. उद्या मोकळ्या आकाशात स्वच्छंद विहरायचं असेल तर आज हे करायलाच हवं... परिस्थिती भयानकतेच्या दिशेनं वळू लागलीये तिला परत खेचून सुरक्षित क्षेत्रात त्वरेनं आणूया... आहे तिथंच थोडं थांबूया! मोठी झेप घेण्यासाठी आधी दोन पावलं मागं येत स्थिर व्हवं लागतं तसे हे क्षण समजूया. काहीच उरलं नाही तर आपल्याला करायलाही काहीच उरणार नाही.. तेव्हां वेळीच स्वत:ला आवर घालूया! थोडं थांबूया... आनंदाच्या जुन्या थांब्यांवर क्षणभर विसावूया... ताजेतवाने होऊया... चैतन्यमय होऊया... त्यातून सकारात्मकता कमावूया...
मिळालेले क्षण असे सार्थकी लावूया आणि आपल्यासाठी झिजणाऱ्या जिवांना आणि राष्ट्राला वाचवूया?
थोडा विचार 'करो ना'...
अनामिका(PMJ)
No comments:
Post a Comment